Food foto's

De Italiaanse traiteur en lunchgelegenheid Pasta Tricolore vroeg ons foto’s te maken van haar winkel en gerechten voor op onder andere haar website. Een opdracht om je vingers bij af te likken!

Wie ooit eten heeft gefotografeerd, zal het weten: er is maar weinig zo moeilijk te fotograferen als voedsel. In feite is dit het werk van een productfotograaf, en het maken van stillevens, maar dan zo dat je de gerechten zowat kunt ruiken en proeven. Het heeft niets met de afstandelijkheid te maken van een vaas of melkkan naast een schedel in de oude geschilderde stillevens. Het zijn geen oefenwerken van de grote meesters. Nee, verre van dat! Je moet als kijker het gevoel hebben dat het eten zo voor je zou kunnen staan en vooral dat je het ook zo zou willen hebben.

Vroeger werd voedsel vooral zo gefotografeerd zoals je het zag als je aan tafel zat. Schuin van boven dus. De tafel moest vol staan. Maar die tijd is voorbij. Tegenwoordig zoem je in, je snijdt uit, je maakt het Japans door het zo “simpel” en “eenzaam” mogelijk neer te zetten. Je bent er nu vrijer in als ooit daarvoor. Als het maar aantrekkelijk en perfect verzorgd overkomt.

De Italiaanse traiteur en lunchgelegenheid Pasta Tricolore vroeg ons foto’s te maken van haar winkel en gerechten. Italiaanse gerechten moet je niet alleen associëren met lekker eten, maar ook met gezelligheid en geborgenheid. Het is het terrasjes-vakantiegevoel wat je wilt krijgen om deze Italiaanse hapjes te kunnen verkopen. Aan de slag dus!

Werk in RAW

Natuurlijk schieten we de foto’s in RAW. Voor deze foto's stelde ik mijn camera in op de A-stand omdat er bij het fotograferen van gerechten niets zo belangrijk is als een beheersbare scherptediepte. Ik gebruikte daarom ook een zoomlens zodat ik daar meer mogelijkheden mee kon creëren. De sluitertijd zal me bij dit soort foto’s eerlijk gezegd vaak een zorg zijn. Dat mag de camera daarom zelf bepalen. De camera staat toch op een statief.

White Balance

De white balance zet ik op daglicht omdat dit nu eenmaal iets meer warmte in de foto brengt terwijl ik in de winkel aan het fotograferen ben. Zet hem niet op automatisch omdat de witbalans dan per foto kan gaan wijzigen en dat is lastig als je continuïteit in de foto’s wilt krijgen. Zeker wanneer ze naast elkaar vertoond worden, zoals op een website. Natuurlijk kan ik deze instelling, omdat ik in RAW fotografeer, achteraf eenvoudig aanpassen, mocht dat nog nodig zijn.

Daglicht met reflectiescherm

Ik gebruik bij sommige foto’s flitsers, maar ik maak liever gebruik van het zachte licht in het midden van de zaak, wat in deze winkel in voldoende mate van buiten naar binnen kwam. Met een klein reflectiescherm lichtte ik de boel soms bij, zeker daar waar de schaduwen te donker werden naar mijn zin. Soms met de zilveren kant, maar vaak ook met de gouden kant om de warmte er nog meer in te kunnen krijgen. Een statief zorgt voor stilstaande beelden, ook bij het gebruik van de wat langere sluitertijden zodat ik het natuurlijke licht goed kan benutten.

Je bent natuurlijk niet geheel vrij als je in opdracht gaat fotograferen. In dit geval hadden mijn collega’s van Panthera BV, die de website zouden maken, mij met een duidelijke boodschap op pad gestuurd. Italiaans, maar ook licht als mozzarella en helderrood als zuurstofrijk bloed met lichtgroen als dat van jonge olijven. Tjonge zeg. Maar de reden was duidelijk: Pasta Tricolore is immers geen bedompte achteraf gelegen Italiaanse spaghetti-tent, maar een kwalitatief hoogwaardige traiteur met uitstekende verse en smaakvolle gerechten.

Fotograferen doe je nooit echt alleen. In dit geval stileerde Pasta Tricolore de schalen, iets wat ze als geen ander kan. Dat maakt het werk tot een genot. Er is wel een nadeel aan dit soort opdrachten, heb ik gemerkt. Je krijgt er echt zin in om je onderwerpen op te eten. Gelukkig werden we tussendoor getrakteerd op een paar van de overheerlijke broodjes die Pasta Tricolore verkoopt. En ik kan je uit persoonlijke ervaring vertellen dat ze nog lekkerder waren dan dat ze er op de foto uitzagen!