Skintone bijwerken

Hoe zorg je er voor dat de skintone er meer waarheidsgetrouw uit gaat zien? Er kan immers veel mee mis gaan en dan wordt het lastig!

Skintones

Het is niet altijd even gemakkelijk om de huid van mensen goed weer te geven. De kleur van het gebruikte licht en de instellingen van de camera kunnen daarbij immers veel roet in het eten gooien. Maar er zijn dingen die je kunt doen om dit beter te krijgen.

De schilders uit de geschiedenis hadden al lang ontdekt hoe moeilijk het was om juist de huid goed te kunnen schilderen. Niet voor niets werd naakt in de schilderkunst lang gezien als het bewijs van de bekwaamheid van een schilder. De huid is immers niet egaal gekleurd en kent heel veel nuances. Het probleem van die huid is ook nog dat je met twee zaken te maken lijkt te hebben. Aan de ene kant beschikt iemand over een bepaalde huidskleur. Je kunt immers meer blank of meer bruin zijn. Deze huidskleur wordt voornamelijk bepaald door de zogenaamde oppervlaktekleur. De hoeveelheid melanine in de huid is daar de veroorzaker van.

Er bestaan echter ook zogenaamde ondertonen. Een soort gekleurde laag onder de oppervlaktekleur die niet anders wordt wanneer het licht veranderd of wanneer iemand een tijdje in de zon heeft gelegen. Deze ondertoon is iets wat je kunt leren zien, want het valt niet meteen op, maar het speelt wel degelijk een belangrijke rol in hoe de huid overkomt. De ondertonen kun je verdelen in meer neutrale, meer warme, meer doffe en meer zware kleuren. Neutrale ondertonen bevatten van de drie RGB kleuren ongeveer dezelfde hoeveelheid, warme iets meer rood, doffe wat minder kleurverzadiging en zware kleuren nog minder kleurverzadiging waarbij weer wat meer rood in verhouding is opgenomen. 

Voor het gemak noemen we het geheel van de oppervlaktekleur en de ondertoon de skintone. Maar we kunnen hier al wel een conclusie uit trekken: willen we de skintone aanpassen dan kunnen we de oppervlakte kleur of de ondertoon aanpassen. Wijzigen we de oppervlaktekleur, maken we die bijvoorbeeld donkerder, dan lijkt het er op dat het onderwerp langer in de zon heeft gelegen (een "tan" heeft). Lees hiervoor ook dit artikel. Wijzigen we de ondertoon, dan veranderen we de uitstraling van de huid.

In veel gevallen waarbij de huid onnatuurlijk overkomt is het niet gelukt de ondertonen goed vast te leggen. Daar moeten we ons dan ook vooral op richten.

Op het oog wordt het niets

Wanneer we op het oog proberen de huidskleur in een beeldbewerkingssoftwarepakket als Photoshop proberen bij te werken, gaat het eigenlijk altijd mis. Wat we zien is geen objectief meetinstrument. De ogen geven aan de hersenen door wat ze registeren, en het brein interpreteert deze signalen tot het beeld waarvan het vindt dat wij die zo moeten opvatten. Vaak is dat niet de werkelijkheid, maar dat wat voor ons, biologisch gezien, nuttig is.

Met een eenvoudig testje kun je dit zelf ervaren. Wanneer je een rood vel papier neemt en daar een kleiner stukje ander gekleurd papier op legt, dan ziet de kleur van dat kleine stukje papier er anders uit als dat je dat zou leggen op een blauw of op een groen vel. De ene keer lijkt het donkerder, dan weer lichter te zijn, zelfs de kleur lijkt anders te worden. We kennen dit verschijnsel als gezichtsbedrog, maar van gezichtsbedrog is eigenlijk geen sprake. We worden niet bedrogen door onze ogen, maar onze hersenen doen hun ding. Zij interpreteren het beeld anders doordat ze in context haar omgeving waarneemt.

Knippen we in Photoshop een portret van iemand uit en leggen we dit op een blauwe of rode achtergrond, dan hebben we last van hetzelfde verschijnsel. We zien de huid met de verschillende achtergronden als anders gekleurd. Dus hoe zouden we die op het oog goed kunnen bijstellen?

Witbalans

Met een goed ingestelde witbalans wordt dit probleem voorkomen. Vanuit wit worden hiermee immers alle kleuren ‘geijkt’. De witbalans kan op verschillende manieren worden bepaald, bijvoorbeeld door een grijskaart mee te fotograferen.

Maar ook dan gaat het wel eens mis. Niet al het gebruikte licht tijdens shoots blijkt hetzelfde te zijn. Sommige flitsers geven niet altijd dezelfde kleurtemperatuur af en ook het licht in de natuur kan sterk variëren. En heb je dan geen ijkpunt zoals een grijskaart in de foto opgenomen, dan wordt het lastig.

Zwart, grijs of wit

Stel je hebt een portretfoto gemaakt waarin toevallig zwart of wit voorkomt. Mogelijk kunnen we dat gebruiken om de witbalans alsnog goed in te stellen. En heb je dat niet, dan kunnen we nog iets anders proberen.

Open hiervoor de foto in Photoshop en voeg er een Curves Adjustment Layer aan toe. Dubbel klik op deze layer zodat het dialoogvenster van deze Adjustment Layer verschijnt.

Aan de linkerkant van dit venster zie je een aantal icoontjes. Deze icons zijn bedoeld om de kleuren aan te passen op basis van wit-, zwart- of grijskaarten. Maar heb je iets anders dat als referentie kan dienen, dan kan dat natuurlijk ook.

Het tweede icon in het venster ziet er uit als een pipet (de zogenaamde black point sample) Klik hiermee in de foto op iets dat zwart moet zijn, als dat er is. Het derde icon is bedoeld om iets wits mee aan te duiden. Zit er dus iets wits in de foto, klik er dan daarmee op.

Met de middelste pipet kun je grijs aangeven. Let wel, het gaat om een grijswaarde van 18%. Alle kleuren hebben een grijswaarde. Laat nu een gewone huid (dus niet in de schaduw en niet in highlights) min of meer over een grijswaarde van ongeveer 18% beschikken. Klik er daarmee mee op zo’n soort stukje huid. Dit laatste is natuurlijk wel de minst exacte methode, maar soms moet je wat.

Referentiehuid

Er is echter een methode die je, zelfs in extreme gevallen, ook nog zou kunnen gebruiken. Hij is wel wat omslachtiger, maar zeker de moeite waard in lastige gevallen.

Wat je daarvoor nodig hebt is een afbeelding met verschillende staaltjes (gekleurde stukjes) waarin de verschillende ondertonen zijn gebruikt. Die verschillende staaltjes representeren de verschillende huidtypen (neutraal, warm, etc.). Via deze link kun je een dergelijke afbeelding met staaltjes van ons downloaden.

We hebben deze staaltjes gemaakt door van foto’s, waarvan we weten dat de huid goed werd vertoond, stukken huid van de gefotografeerde modellen te samplen waarin geen highlights of schaduwen voorkwamen. Deze huidstukken hebben we met de menuoptie Filter, Blur, Average gemiddeld en dat leverde uiteindelijk deze staaltjes op. Hiermee hebben we een soort referentie gecreëerd voor deze "ondertoon huidtypen". Let wel, de staaltjes zeggen dus niets over de huidskleur (de oppervlaktekleur) maar over de toning. 

Toepassen

We lezen nu in Photoshop de afbeelding in waarvan we de skintone willen optimaliseren met behulp van onze staaltjes (zie afb 1). Daar boven plaatsen we weer een Curves Adjustment Layer, maar daar doen we nog even niets mee.

Met File, Place Embedded plaatsen we in een layer helemaal bovenop de afbeelding voorzien van onze staaltjes. Daarmee kunnen we bepalen welk staaltje het beste overeen lijkt te komen met het huidtype van het model op de foto. Kies een van de vakjes uit die het beste zouden kunnen matchen met de huid op de foto.

Is afb 2 zie je hoe wij onze staaltjes hebben gelegd op onze voorbeeldfoto. Dit model heeft een type huidskleur dat het beste overeenkomt met het bovenste (neutrale) staaltje. Daarom kiezen we voor het bovenste vakje van onze staaltjes.

Activeer nu de Curves layer en selecteer het eerste icoontje (het handje) uit het venster van de Curves Adjustment Layer. Kies in het dropdown menu voor Red.

Klik dan met de muis op een stukje huid van de foto dat zich niet in een highlights gebied bevindt en zich ook niet in de schaduw bevindt. Je kiest dus een ‘gemiddeld normaal stukje huid’. Houd tijdens dat klikken de muisknop ingedrukt en laat die niet meer los. Door de muis nu naar boven of naar beneden te slepen, wijzig je de waarde voor rood.

Onder de grafiek van de Curves Adjustment Layer zie je twee waarden staan achter respectievelijk Input en Output. Input wil zeggen, de waarde die zich onder de muispointer bevindt. Output is de waarde waar jij hem naar gaat wijzigen.

In ons voorbeeld moeten we rood op waarde 230 zien te krijgen. We klikken daarom op de foto met het handje op een geschikt stukje huid op het voorhoofd en houden de muisknop ingedrukt. Input geeft 212 aan, dus slepen we de muis omhoog totdat er 230 achter Output staat, dan laten we hem los. We krijgen nu afb 3 te zien. De grafiek voor rood is vanzelfsprekend gewijzigd en de foto oogt ook veel roder. 

Nu wijzigen we de dropdown box van rood naar groen. Dan gaan we het level voor groen naar de waarde 200 brengen, en idem dito wijzigen we blauw naar 185. Zijn we daar klaar mee, dan hebben we afb 4 gekregen.

Nu kan het voorkomen, zoals bij ons voorbeeld, dat de gehele foto te licht (of te donker) wordt door de gemaakte aanpassingen. Door de dropbox weer op RGB te zetten kun je op dezelfde manier (met de muis slepen over de foto) dit wijzigen. Hierdoor krijgen wij afb 5.

Vergelijk je nu afb 1 met afb 5 dan zie je dat de aanpassingen subtiel hebben geleid tot een veel betere skintoning.

Andere kleur kiezen

Stel we hadden niet voor het bovenste vakje gekozen, maar voor bijvoorbeeld het derde vakje van de staaltjes. Hoe had de foto er dan uitgezien? Dat zie je in afb 6.

Je ziet dat een ander staaltje dus niet betekent dat het zou gaan om een donkere huidskleur. De verschillende staaltje hebben effect op de teint, niet perse op de donkerte van de huidskleur.

Geen egale huid

Het fotomodel dat wij gevraagd hebben om te poseren voor deze foto, beschikt over een vrij egale huid. Het was daarom niet zo moeilijk om op bijvoorbeeld haar voorhoofd een plekje te vinden dat we goed kunnen gebruiken om de waarden op in te stellen. En dat werkte natuurlijk wel zo snel.

Toch is dit niet zo'n heel exacte methode. Immers, starten we per ongeluk op een net iets ander gekleurd stukje huid, dan zal het eindresultaat ook afwijken. 

Vooral als de gefotografeerde persoon geen egale huid heeft, wordt het moeilijk om een goed representatief plekje huid hiervoor te vinden. Wat je dan kunt doen is eerst een groter deel (of delen) van de huid in de foto met de lassotool selecteren die zich niet in de highlights of schaduw bevinden, om die vervolgens met Ctrl+J te kopiëren naar een nieuwe layer. Klik op de layer met Ctrl ingedrukt zodat het gekleurde deel wordt geselecteerd en activeer daarna de menuoptie Filter, Blur, Average zodat de geselecteerde kleuren van dit huidstuk wordt gemiddeld. Wij hebben dat gedaan in afb 7.

Waar we dan ook onze muis zullen neerzetten in dit gekleurde stuk, overal vinden we dezelfde kleur terug. Dat is ook logisch: de Average Blur heeft immers een gemiddelde genomen van alle kleuren in het geselecteerde gebied.

Doe vervolgens hetzelfde met deze kleurvlek als dat hierboven is gedaan voor een normale foto. Je past dus de rode, groene en blauwe levels aan met behulp van de Curves Adjustment Layer zoals in het staaltje aangegeven. Het zal je niet verbazen dat de kleurvlek precies dezelfde kleur krijgt als het staaltje dat je gekozen hebt. Je ziet dat in afb 8 terug doordat de kleurvlek dezelfde kleur heeft gekregen als het eerste staaltje.

Als je klaar bent, verwijder je natuurlijk deze ‘huidskleur layer’ en pas je de Curves instellingen toe op de foto zelf. Wij krijgen dan afb 9. Vergelijk je nu afb 9 met die van van afb 5 (waarbij we een stukje huid op het voorhoofd hadden gekozen) dan zie je dat de methode waarmee afb 9 wordt gemaakt wel beter werkt dan “uit de vrije hand”, maar hij is dan ook wel wat arbeidsintensiever. 

Afb 1: De uitgangsfoto, de kleuren zijn niet goed
Afb 2: Met de staaltjes bepalen we de gewenste skintone
Afb 3: Met de Curves Adjustment Layer wijzigen we de waarden van de kleuren
Afb 4: Nadat rood, groen en blauw is bijgesteld is de skintone veranderd
Afb 5: Wijzig de RGB waarde als de foto te licht of te donker is geworden
Afb 6: Een ander staaltje betekent een andere teint
Afb 7: Selecteer delen van de huid en middel deze
Afb 8: Na aanpassing van de waarden wordt de kleur gelijk aan het staaltje
Afb 9: Pas de waarden toe op de foto zelf